Het begint vreemd te voelen om de hele dag in verlaten gebouwen te struinen. Het is gek om toegang te hebben tot elke woning in een hele flat. Je stapt steeds binnen in de geschiedenis van een ander leven. Maar de sporen verschillen niet veel van elkaar. Daarbij, het meest persoonlijke neemt men mee. En het betonnen casco neemt geen sporen in zich op. Dus wat overblijft is de indruk dat iedereen hetzelfde is.

Behalve dat sommige mensen wat verder gaan in het versieren van hun betonhok.